Sunday, 17 December 2023

Palestine and Israel conflict

 Palestine  and  Israel  conflict

The conflict between Israel and Palestine is a long-standing and deeply complex issue that has garnered global attention for decades. It's a conflict rooted in historical, territorial, religious, and political disputes, with both sides claiming rights to the land.

At the heart of the matter lies the struggle for control over land that both Israelis and Palestinians consider sacred. The region has historical significance for Jews, Muslims, and Christians, which has fueled the intensity of the conflict.

Palestine, historically inhabited by Palestinian Arabs, experienced waves of Jewish immigration in the late 19th and early 20th centuries. As tensions rose, the United Nations proposed a partition plan in 1947, dividing the land into separate Jewish and Arab states. However, the establishment of the State of Israel in 1948 led to displacement and a mass exodus of Palestinians, creating a refugee crisis that persists to this day.

The ongoing conflict has been marked by wars, territorial disputes, and occupation. Israel's occupation of the West Bank, including East Jerusalem, and the blockade of Gaza have led to humanitarian crises, limiting access to resources and creating significant hardships for Palestinians.

The construction of Israeli settlements in the occupied territories has been a major point of contention. These settlements are seen as illegal under international law and are considered obstacles to peace efforts, as they encroach upon land that Palestinians see as crucial for a future independent state.

Palestinians have experienced restricted movement, economic hardships, and a lack of basic rights under Israeli occupation, leading to frustration, anger, and periodic uprisings. The situation in Gaza, a densely populated strip under blockade, has been particularly dire, with severe shortages of essential goods and limited access to healthcare and education.

The soft corner towards Palestine stems from a recognition of their plight—the displacement, marginalization, and continuous struggle for self-determination. Palestinians have faced challenges in achieving statehood and recognition on the international stage despite efforts to establish peace and negotiations.

It's important to acknowledge the suffering on both sides of the conflict. Israelis have also experienced violence and security concerns due to attacks and conflicts with Palestinian militant groups. The loss of innocent lives on both sides is a tragic reality that underscores the urgency of finding a peaceful resolution.

Resolving the Israel-Palestine conflict requires a commitment from both sides to engage in sincere and meaningful dialogue, respecting the rights and aspirations of each other. International support and diplomatic efforts aimed at fostering a two-state solution based on mutual recognition, borders reflecting pre-1967 lines, and a shared capital in Jerusalem are crucial steps toward lasting peace.

In conclusion, advocating for a fair and just resolution to the Israel-Palestine conflict involves recognizing the historical injustices faced by Palestinians while acknowledging the security concerns of Israelis. It requires a genuine commitment to dialogue, mutual respect, and a willingness to find common ground for a peaceful coexistence. Ultimately, a solution that upholds the rights and dignity of both Israelis and Palestinians is essential for lasting peace in the region.


Wednesday, 13 December 2023

Only Two Speakers per One Crore Population. Save the Speakers !

 Only Two  Speakers per One Crore Population. Save the Speakers ! 

కోటి మందికి ఇద్దరు వక్తలు మాత్రమే వున్నారు!

వాళ్ళను జాగ్రత్తగా చూసుకోండి!

 

మీటింగులు పెట్టే వాళ్ళకు చాలా కష్టాలు వుంటాయి. సమాజం చెడిపోతున్నదనీ, ఒకనాటి ఉద్యమ అభిమానులు దారి తప్పుతున్నారనీ వాళ్ళు ఆవేదన చెందుతుంటారు. ఎదైనా కరెంట్ టాపిక్ మీద మీటింగు పెట్టి, ఓ మంచి వక్తను పిలిపించి ఉపన్యాసం ఇప్పిస్తే కొంచెం మార్పు వస్తుందని వాళ్ళు తపిస్తుంటారు.

 

 అయితే, ఇది అంత సులువుకాదు.  కరెంట్ టాపిక్ ఎంచుకోవాలి. హాలు బుక్ చేయాలి. ప్రస్తుతం కొంచెం వెలుగులో వున్నవాళ్లలో ఒకర్ని స్పీకర్ గా ఎంచుకోవాలి. జనాన్ని పిలవాలి. ఓ వారం పది రోజులు చాలా ఉత్కంఠ, ఆందోళన వుంటుంది. నాలుగైదు వేల రూపాయలు సులువుగా ఖర్చు అవుతుంది. దానికి దాతల్ని పట్టుకోవాలి.  సభను ఏసీ హాలులో పెడితే ఖర్చు రెట్టింపు అవుతుంది. స్నాక్స్, భోజనం పెడితే అది అదనపు ఖర్చు. ఇది గాక మెయిన్ స్పీకర్లకు ప్రయాణ ఖర్చులు, విడిది ఏర్పాట్లూ చూడాలి.

 

అలాగే, స్పీకర్లకూ వాళ్ళ ఇబ్బందులు వారికుంటాయి.

 

ఈమధ్య నన్ను మీటింగులకు పిలిచేవాళ్ళు ఎక్కువయ్యారు. వాటిని ఒప్పుకోవడంలో చాలా ఇబ్బందులున్నాయి.

 

ఓ ముఫ్ఫయి ఏళ్ల క్రితం అయితే రైలు జనరల్ కంపార్టుమెంటులో విజయవాడ నుండి కలకత్తాకు అక్కడి నుండి  పాట్నాకు వెళ్ళి బహిరంగ సభల్లో హిందీ ప్రసంగాలు చేసేవాడిని.  ప్రయాణ ఖర్చులు కూడ ట్రైన్ బయలుదేరే సమయానికి చేతిలో పడేవి. అంత వరకు ఒక ఉత్కంఠ. ఐదారు గంటలు నిలబడి ప్రయాణం చేస్తేనేగానీ కూర్చోవడానికి సీటు దొరికేదికాదు. మరోవైపు,  ఓ పదిమంది బృందం వుండి దగ్గర ఊర్లయితే టిక్కెట్టు లేకుండానే ప్రయాణించేసేసే వాళ్లం. ఇంటిఉ నుండి రైల్వేస్టేషన్ కూ, రైల్వేస్టేషన్  నుండి ఇంటికీ  మాట్లాడుకుంటూ నడిచి వచ్చేసేవాళ్ళం. కొన్ని మీటింగుల మీద పోలీసుల  లాఠీచార్జి జరిగేది. తప్పించుకోవడానికి గోడలు దూకేసేవాళ్ళం. ఒక్కోసారి టిక్కెట్ లేస్ ట్రావెలర్స్ గా అరెస్టులు చేసేవారు. అప్పట్లో టీసీలు మంచివారు. కాస్సేపు కోర్చోబెట్టి వదిలేసేవారు.  ఇప్పుడు ఆ కాలం పోయింది. టీసీలు  మారిపోయారు. మన శరీరాల్లో మునుపటి శక్తీ పోయింది. 

 

ఎప్పుడయినా ఒక  బర్నింగ్ సోషల్ పొలిటికల్ టాపిక్ మీద మాట్లాడడం నాకు ఇష్టం. పుస్తకాలకు ముందు మాటలు రాయడం మీద నాకు ఆసక్తి లేదు. ఇన్నేళ్ళలో ఓ రెండు పుస్తకాలకు మాత్రమే నేను ముందు మాటలు రాశాను. అరుదుగాతప్ప, పుస్తకావిష్కరణ సభల్లో ప్రసంగించడం నాకు అంతగా నచ్చదు. ఎందుకంటే, వాటిల్లో ఆల్ పాజిటివ్ అంశాలే మాట్లాడాలనీ, రాయాలనీ రచయితలు ఆశిస్తారు. అది కోరుకోవడంకాదు; అది పైకి చెప్పని  ఒక ఆంక్ష.

 

జేమ్స్ జాయిస్ ‘యుల్లిసిస్’ కన్నా, హెచ్ జీ వేల్స్ ‘1984’ కన్నా ఇదే గొప్ప రచన అంటేనే వారికి సంతృప్తి కలుగుతుంది. లోపాలను మాట్లాడితే వాళ్ళు ఒప్పుకోరు. Christopher Caudwell లా "H. G. Wells: A Study in Utopianism", "George Bernard Shaw: A Study of the Bourgeois Superman" వంటి వ్యాసాలు రాస్తే సదరు రచయితలు అసహనంతో రగిలిపోతారు. తమ రాజ్యంలో సదరు సాహిత్య విమర్శకుడు మళ్ళీ వేదిక ఎక్కకుండ కట్టుదిట్టమైన జాగ్రత్తలు తీసుకుంటారు. అవసరమైతే రాష్ట్ర, ప్రాంతీయ, జిల్లా సెంటిమెంట్లను ప్రయోగించడానికి కూడ వెనుకాడరు.

 

మరోవైపు, తెలుగులో సాహిత్య విమర్శ పెరగలేదని చాలామంది అంటుంటారు. నా గురువుగారైన త్రిపురనేని మధుసూదనరావుగారు పుస్తక సమీక్ష వేరు; సాహిత్య విమర్శ వేరు అనేవారు.  ప్రచురణకర్తలు పుస్తకాలను అమ్ముకోవడానికి వాటిల్లోని మంచి వాక్యాలను వెనుక అట్ట మీద వేస్తారు. కొన్ని పత్రికల్లోనూ సమీక్షలు రాయించుకుంటారు. సాహిత్య విమర్శ అంతకన్నా పెద్ద పని చేయాలి. సమాజ విమర్శే సాహిత్య విమర్శ. అది “సాహిత్యంలో వర్గపోరాటం” అనేవారు.

 

పుస్తకాలు చదివేవాళ్ళు తగ్గిపోతున్నారంటే రచనల్లో క్వాలిటీ లేకపోవడమే కారణమని అంటే చాలామంది అంగీకరించరు. పైగా, మార్క్సిస్టులు రాసే సీరియస్ స్టఫ్ కు తెలుగులో పాఠకులు మరీ తక్కువ. ఆపైన, ఈ కొద్దిమందిలోనూ పార్టీలు, గ్రూపులు వంటి  శాఖాబేధాలుంటాయి.  ఒక్క అక్షరం తేడా వచ్చినా వర్గపోరాటం జరిగిపోతుంది.

 

ఏదో ఒ సందర్భలో పెట్టే సభల్లో పదిమందిలో మనమూ ఒక వక్త అయితే ఉన్నఫళంగా (haphazard) ప్రాప్తకాలజ్ఞత (spontaneity)ను వుపయోగించి ఏవో పది వాక్యాలు ఓ ఐదారు నిముషాలు మాట్లాడేయవచ్చు. కానీ, ఒక ప్రత్యేక అంశం మీద ఓ అరగంట మాట్లాడాలంటే కనీసం మూడు నాలుగు రోజులు ఆ అంశం గురించి రివిజన్ చేసుకోవాలి. క్లాసు చెప్పాలంటే ఇంకా శ్రమ్పడాలి.  పుస్తకావిష్కరణ సభ అయితే ముందు దాన్ని  చదవాలి. బయటి ఊరయితే ఇంకో రెండు రోజులు రానూ పోనూ ప్రయాణాలు చేయాలి. మొత్తం ఐదురోజులు. ఇది సమయానికి సంబందించిన విషయం.

 

ఆపైన ఆర్ధిక సమస్యలూ వుంటాయి.  కార్యక్రమానికి ముందు రోజున నేను ఎక్కడ వుంటానో నాకే తెలియదు. గత కొంత కాలంగా నేను పది రోజులు విజయవాడలో, పది రోజులు హైదరాబాద్ లో  వుంటున్నాను. నేను విజయవాడలో వుంటాననుకొని విజయవాడ,  గుంటూరు వాళ్ళు పిలుస్తారు. అప్పుడు నేను హైదరాబాద్లో వుంటాను. హైదరాబాద్ లో వుంటాననుకొని అక్కడి వాళ్ళు పిలుస్తుంటారు. అప్పుడు నేను ఎక్కడో ఇంకోచోట వుండవచ్చు.

 

నెల రోజులు ముందుగా ప్లాన్ చేసుకుంటే తప్ప రైలు ప్రయాణం కుదిరేలా లేదు. రెండు తెలుగు రాష్ట్రాల్లో ఒక ప్రయాణానికి రానూపోనూ ఏసి బస్ ఫేర్, క్యాబ్స్ చార్జీలు కలిపి మూడువేల రూపాయలు అవుతాయి. నేను ఏదైన సిటీకి వచ్చినపుడు నన్ను కలవడానికి కొందరు స్థానిక మిత్రులు, సాహిత్య అభిమానులు  వస్తారు. విడిది దానికి అనువుగా వుండాలి. లాడ్జింగ్ బోర్డింగ్ లకు ఇంకో రెండు వేల రూపాయలు సులువుగా అవుతాయి. అంటే, మొత్తం ఐదు వేల రూపాయలు.

 

కొందరు ఈ అమౌంట్ ను ముందుగానే నా బ్యాంకు అకౌంట్ లో వేస్తున్నారు. కొందరు 3 వేల రూపాయలు నా  బ్యాంకు అకౌంట్ లో వేసి, హోటల్, భోజనం వాళ్ళే ఏర్పాటు చేస్తున్నారు. చాలా సంతోషం. కొందరు ప్రయాణ ఖర్చులు ఇస్తున్నారు; వసతి ఏర్పాటు చేయడం లేదు. ఇంకొందరు రెండూ చేయడంలేదు. ఆపాటి దానికోసం మూడు నాలుగు రోజులు శ్రమించి, జేబులో డబ్బులు వేసుకుని వెళ్ళి ప్రసంగించాలా? అనిపిస్తుంది.

 

నాకేమీ స్వంతానికి డబ్బులు వద్దు; మెరుగైన లాజిస్టిక్స్ ఏర్పాటు చేయండి  చాలూ అన్నా కొందరు సిధ్ధంగా లేరు. నేనే ఖర్చులు పెట్టుకుని వెళ్ళేంత ఆసక్తి గానీ ఆదాయంగానీ నాకు లేవు.

 

ఈ మధ్య ఒక పట్టణంలో ఒకరు మీటింగుకు పిలిచారు. వాళ్ళు ప్రయాణ ఖర్చులు ఇచ్చారు. ఉదయం నుండి సాయంత్రం వరకు వుంచారు. కనీసం  వాష్ రూం కూడ ఏర్పాటు చేయలేదు. ఆరుబయలు పొమ్మన్నారు. ఆ అరుబయల్లో స్త్రీలు ఆ పని కానిస్తున్నారు.   

 

ఇప్పుడు నేనేమయినా 1980ల నాటి హోల్ టైమర్ నా? ఆరోగ్యం, భోజనం విషయాల్లో నేను అనేక జాగ్రత్తలు తీసుకోవాలి. ప్రతిరోజూ రెండుసార్లు స్నానం చేస్తాను. ఎండగా వుంటే మధ్యాహ్నం కూడ స్నానం చేస్తాను. దీర్ఘ కాలంగా సివోపిడి  (వుబ్బసం)తో బాఢపడుతున్న  కారణంగా నా ప్రసంగానికి ముందు కొన్ని శ్వాసకోశ  వ్యాయామాలు చేయాలి. వేడి నీళ్ళ స్నానం చేయాలి. వెచ్చని నీటిలో ఉప్పు కలిపి గార్గిలింగ్ చేయాలి. లేకుంటే గొంతు పెగలదు. నేను ప్రధాన వక్తగా వుండే ప్రతి సభకూ మంచి ఫీల్ కోసం కొత్త బట్టలు వేసుకుంటాను. నాకు అదో అదనపు ఖర్చు.

 

నేను టాకింక్ పాయింట్స్ రాసుకుని ప్రింటెడ్ కాపీతో ఫుల్లీ ఎక్యూప్డ్ గా ఉపన్యసించడానికి వస్తాను. తప్పని సరిగా పోడియం, స్టాండ్ మైక్ వుండాలి. లేకుంటే ఒక చేతిలో ప్రింట్ అవుట్లు, ఇంకో చేతిలో మైకు ఇస్తే  చేతుల్ని కట్టిపడేసినట్టు ఫీలింగ్ కలుగుతుంది. నాలుగు రోజుల కష్టం కనుక దానికి గుర్తుగా వీడియో క్లిప్ వుండాలి అనుకుంటాను.   

 

చాలా మంది వీటిని అస్సలు పట్టించుకోరు. పట్టించుకోండి ప్లీజ్  అంటే “మీరు మారిపోయారు సార్!” అంటారు నిందా పూర్వకంగా. అవును నేను మారిపోయాను. కాదన్నదెవరూ? అప్పుడు నా వయస్సు 27. ఇప్పుడు దాన్ని తిరగెయ్యాలి. కాలం అంతగా మారిపోయింది.  

 

ఉద్యమాలను అధ్యయనం చేయడానికి నేను సుదూర ప్రాంతాలకు కూడ పోతుంటాను. అప్పుడూ భారీగానే ప్రయాణ ఖర్చులు అవుతుంటాయి. అవి నా ఆసక్తికి సంబంధించిన అంశం.  అప్పుడు అన్ని రకాల కష్టాలు పడడానికి నేను మానసికంగా సిధ్ధంగా వుంటాను. ఆ ప్రయాణాల కోసం ముందుగా డబ్బులు పోగేసుకుంటాను. కొన్ని సందర్భాలలో కొందరు మిత్రులు కొంత కాంట్రిబ్యూట్ కూడ చేస్తారు. కొందరు మిత్రులు లాజిస్టిక్స్ ఏర్పాట్లూ చేస్తారు. ఇటీవల నేను మణిపూర్ బాధితుల్ని పరామర్శించడానికి ఐజ్వాల్ వెళ్ళినప్పుడు స్థానిక లాజిస్టిక్స్ వడ్డే జయచంద్ర ఏర్పాటు చేశారు. విమానయాన ఖర్చుల్ని ఫేస్ బుక్ ఫ్రెండ్ ఒకామె పెట్టుకుంది.

 

అనేక సభల్లో అనేక ప్రసంగాలు చేసేశాను; అనేక అంశాల మీద అనేక వ్యాసాలు రాసేశాను. ప్రస్తుతం నాకయితే మీటింగుల్లో ప్రసంగించాలనే వ్యక్తిగత ఆసక్తి ఏమాత్రం లేదు. సభల్లో వేదిక కింద ప్రేక్షకుడిగా వుండి కొత్తవాళ్ళ ప్రసంగాలు వినడం ఇష్టంగా వుంటోంది.  

 

రెండు తెలుగు రాష్ట్రాల్లో కలిపి సామాజిక అంశాల మీద మాట్లాడే   మంచి వక్తలు అనదగ్గవాళ్ళు ఓ 20 మంది కూడ వుండరు.  కోటి మందికి ఇద్దరు స్పీకర్లు అన్నమాట. వాళ్ళనయినా కొంచెం కంఫర్ట్ జోన్ లో వుంచండి. స్పీకర్లకు కనీస లాజిస్టిక్స్ ను సమకూర్చడం కూడ అలవాటు చేసుకోవాలని మాత్రమే సభల నిర్వాహకులకు నా మనవి. 

 

11 డిసెంబరు 2023

Saturday, 2 December 2023

Swami Vivekananda and Sri Ramakrishna Paramahamsa,

 Swami Vivekananda, a prominent disciple of Sri Ramakrishna Paramahamsa, is often regarded as a modern figure compared to his teacher Sri Ramakrishna. This differentiation in their perception as modern and traditional figures is based on various factors, including their approaches to spirituality, their messages, and their impact on society during their lifetimes. Here are some perspectives that might illustrate why Swami Vivekananda is often considered more modern:


Worldly Engagement and Social Reform:

Swami Vivekananda had a strong emphasis on social service, education, and uplifting the masses. He aimed to combine spirituality with social welfare and emphasized the importance of practicality and service to humanity. His teachings inspired a modern approach to spirituality that involved active engagement in the world. He said:


"We want the education by which character is formed, strength of mind is increased, the intellect is expanded, and by which one can stand on one’s own feet."


Emphasis on Rationality and Science:

Vivekananda advocated the harmony between science and spirituality. He believed that scientific inquiry and spiritual exploration should go hand in hand. He said:


"Science can never solve the ultimate mystery of nature. And that is because, in the last analysis, we ourselves are a part of the mystery that we are trying to solve."


Universalism and Religious Tolerance:

Vivekananda propagated the idea of religious harmony and universality of religions. He addressed the World Parliament of Religions in Chicago in 1893, where he spoke about religious acceptance and tolerance:


"Sectarianism, bigotry, and its horrible descendant, fanaticism, have long possessed this beautiful earth. They have filled the earth with violence, drenched it often and often with human blood, destroyed civilization and sent whole nations to despair."


While Swami Vivekananda introduced a more contemporary and universal approach to spirituality, Sri Ramakrishna, his teacher, represented a more traditional and deeply mystical aspect of Hindu spirituality. Sri Ramakrishna's teachings were rooted in direct spiritual experiences and often expressed through parables and stories, emphasizing the path of devotion and direct communion with the divine.


Both figures, Vivekananda and Ramakrishna, played essential roles in shaping modern Hindu thought, but Vivekananda's emphasis on social reform, scientific temper, and universal spirituality often categorizes him as more modern in his approach and teachings.