Structure
of Manifesto of the Communist Party
కమ్యూనిస్టు పార్టి ప్రణాళిక నిర్మాణం
Written
in late 1847
Published
in February 1948 (46 pages)
రచన 1847 చివర్లో
ప్రచురణ 1848 ఫిబ్రవరిలో (46 పేజీలు)
Karl
Marx (Age 29 Years)
Frederick
Engels (27 Years)
కార్ల్ మార్క్స్ (వయస్సు 29 సం.)
ఫ్రెడెరిక్ ఏంగిల్స్ (వయస్సు 27 సం)
1. Preamble (1 page) ప్రవేశిక (1 పేజీ)
2. Chapter - I Bourgeois and Proletarians (16
pages)
మొదటి అధ్యాయం : బూర్జువాలు - శ్రామికులు (16 పేజీలు)
3.
Chapter - II Proletarians and Communists (13 pages)
రెండవ అధ్యాయం : శ్రామికులు - కమ్యూనిస్టులు (13 పేజీలు)
4.
Chapter - III Socialist and Communist Literature (13 pages)
మూడవ అధ్యాయం : సోషలిస్టు, కమ్యూనిస్టు సాహిత్యం (13 పేజీలు)
A.
Reactionary
Socialism
అభివృధ్ధి నిరోధక సామ్యవాదం.
B.
Conservative or Bourgeois Socialism
సంప్రదాయ రక్షక సోషలిజం లేదా బూర్జువా సోషలిజం.
C. Critical-Utopian Socialism and Communism
విమర్శనాత్మక, ఊహాజనిత సోషలిజం - కమ్యూనిజం
5.
Chapter - IV Position of the
Communists in Relation to the Various
Existing Opposition Parties (3 pages)
నాలుగవ అధ్యాయం : వివిధ ప్రతిపక్షాల మీద కమ్యూనిస్టుల అవగాహన (3 పేజీలు)
6. The Last Sentences:
"The proletarians
have nothing to lose but their chains. They have a world to win"
"Working Men of All Countries, Unite!"s
చివరి వాక్యాలు :
“పోరాడితే శ్రామికులు కోల్పోయేదేమీలేదు; బానిస సంకెళ్ళుతప్ప.
వాళ్ళు గెలవడానికి ఒక ప్రపంచం వుంది.
సకలదేశాల శ్రామికుల్లారా! ఏకంకండి!”
Chapter
- II Proletarians and Communists (13 pages)
(13 పేజీలు)
రెండవ అధ్యాయం : శ్రామికులు - కమ్యూనిస్టులు (13 పేజీలు)
Abolition [Aufhebung] of the family! Even the
most radical flare up at this infamous proposal of the Communists.
కుటుంబం రద్దు! కమ్యూనిస్టులు ఇంతటి అప్రతిష్టను తెచ్చే ప్రతిపాదన చేస్తారా అంటూ ప్రగతిశీలురలోని అతివాదులు సహితం మండిపడుతున్నారు.
On
what foundation is the present family, the bourgeois family, based? On capital,
on private gain. In its completely developed form, this family exists only
among the bourgeoisie. But this state of things finds its complement in the
practical absence of the family among the proletarians, and in public
prostitution.
ఈనాటి కుటుంబం అంటే బూర్జువా కుటుంబం ఏ పునాది మీద నిలిచి ఉంది? పెట్టుబడిపై, ప్రైవేట్ లాభంపై. పూర్తిగా అభివృద్ధి చెందిన రూపంలో, ఈ కుటుంబం బూర్జువాలో మాత్రమే ఉంది. కానీ శ్రామిక వర్గాల మధ్య కుటుంబం ఆచరణాత్మకంగా లేకపోవడం మరియు బహిరంగ వ్యభిచారంలో ఈ పరిస్థితి దాని పూరకతను కనుగొంటుంది.
The bourgeois family will vanish as a matter of
course when its complement vanishes, and both will vanish with the vanishing of
capital.
బూర్జువా కుటుంబం దాని అనుబంధం అదృశ్యమైనప్పుడు సహజంగా అదృశ్యమవుతుంది మరియు రాజధాని అంతరించిపోవడంతో రెండూ అదృశ్యమవుతాయి.
Do
you charge us with wanting to stop the exploitation of children by their
parents? To this crime we plead guilty.
పిల్లలపై వారి తల్లిదండ్రులు చేసే దోపిడీని అరికట్టాలని మీరు మాపై అభియోగాలు మోపుతున్నారా? ఈ నేరానికి మేము నేరాన్ని అంగీకరిస్తున్నాము.
But,
you say, we destroy the most hallowed of relations, when we replace home
education by social.
కానీ, మీరు చెప్పేదేమిటంటే, మేము ఇంటి విద్యను సామాజికంగా మార్చినప్పుడు, అత్యంత పవిత్రమైన సంబంధాలను నాశనం చేస్తాము.
And
your education! Is not that also social, and determined by the social
conditions under which you educate, by the intervention direct or indirect, of
society, by means of schools, &c.? The Communists have not invented the
intervention of society in education; they do but seek to alter the character
of that intervention, and to rescue education from the influence of the ruling
class.
మరియు మీ విద్య! అది కూడా సామాజికం కాదా, మరియు మీరు విద్యావంతులైన సామాజిక పరిస్థితుల ద్వారా, సమాజం యొక్క ప్రత్యక్షంగా లేదా పరోక్షంగా జోక్యం చేసుకోవడం ద్వారా, పాఠశాలలు మొదలైనవాటి ద్వారా నిర్ణయించబడుతుంది. విద్యలో సమాజం జోక్యాన్ని కమ్యూనిస్టులు కనిపెట్టలేదు; వారు ఆ జోక్యం యొక్క స్వభావాన్ని మార్చడానికి మరియు పాలకవర్గ ప్రభావం నుండి విద్యను రక్షించడానికి ప్రయత్నిస్తారు.
The
bourgeois clap-trap about the family and education, about the hallowed
co-relation of parents and child, becomes all the more disgusting, the more, by
the action of Modern Industry, all the family ties among the proletarians are
torn asunder, and their children transformed into simple articles of commerce
and instruments of labour.
కుటుంబం మరియు విద్య గురించి, తల్లిదండ్రులు మరియు పిల్లల పవిత్రమైన సహసంబంధం గురించి బూర్జువా చప్పట్లు కొట్టడం మరింత అసహ్యంగా మారుతుంది, ఆధునిక పరిశ్రమ చర్య ద్వారా, శ్రామికులకు మధ్య ఉన్న కుటుంబ సంబంధాలన్నీ చీలిపోయాయి మరియు వారి పిల్లలు సాధారణ వాణిజ్య వస్తువులు మరియు శ్రమ సాధనాలుగా రూపాంతరం చెందారు.
But
you Communists would introduce community of women, screams the bourgeoisie in
chorus.
కానీ మీరు కమ్యూనిస్టులు స్త్రీల సంఘాన్ని ప్రవేశపెడతారు, బూర్జువా వర్గాన్ని బృందగానం చేస్తారు.
The
bourgeois sees his wife as a mere instrument of production. He hears that the
instruments of production are to be exploited in common, and, naturally, can
come to no other conclusion than that the lot of being common to all will
likewise fall to the women.
బూర్జువా తన భార్యను కేవలం ఉత్పత్తి సాధనంగా చూస్తాడు. ఉత్పత్తి సాధనాలు ఉమ్మడిగా ఉపయోగించబడతాయని, సహజంగానే, అందరికీ ఉమ్మడిగా ఉండాలనే బాధ్యత కూడా స్త్రీలకే దక్కుతుందని అతను వింటున్నాడు
He
has not even a suspicion that the real point aimed at is to do away with the
status of women as mere instruments of production.
For
the rest, nothing is more ridiculous than the virtuous indignation of our
bourgeois at the community of women which, they pretend, is to be openly and
officially established by the Communists. The Communists have no need to
introduce community of women; it has existed almost from time immemorial.
మిగిలిన వారికి, కమ్యూనిస్టులచే బహిరంగంగా మరియు అధికారికంగా స్థాపించబడిందని వారు నటిస్తున్న స్త్రీల సంఘం పట్ల మన బూర్జువాల యొక్క ధర్మబద్ధమైన ఆగ్రహం కంటే హాస్యాస్పదమైనది మరొకటి లేదు. కమ్యూనిస్టులకు స్త్రీల సంఘాన్ని పరిచయం చేయాల్సిన అవసరం లేదు; ఇది దాదాపు ప్రాచీన కాలం నుండి ఉనికిలో ఉంది.
Our
bourgeois, not content with having wives and daughters of their proletarians at
their disposal, not to speak of common prostitutes, take the greatest pleasure
in seducing each other’s wives.
మన బూర్జువాలు, తమ శ్రామికవర్గానికి చెందిన వారి భార్యలు మరియు కుమార్తెలను కలిగి ఉండటంతో సంతృప్తి చెందకుండా, సాధారణ వేశ్యల గురించి మాట్లాడకుండా, ఒకరి భార్యలను మరొకరు మోహింపజేయడంలో గొప్ప ఆనందాన్ని పొందుతారు.
Bourgeois
marriage is, in reality, a system of wives in common and thus, at the most,
what the Communists might possibly be reproached with is that they desire to
introduce, in substitution for a hypocritically concealed, an openly legalised
community of women. For the rest, it is self-evident that the abolition of the
present system of production must bring with it the abolition of the community
of women springing from that system, i.e., of prostitution both public and
private.
బూర్జువా వివాహం, వాస్తవానికి, ఉమ్మడిగా ఉన్న భార్యల వ్యవస్థ మరియు అందువల్ల, కమ్యూనిస్టులు బహుశా నిందించబడేది ఏమిటంటే, వారు కపటంగా దాచబడిన, బహిరంగంగా చట్టబద్ధం చేయబడిన మహిళల సంఘానికి ప్రత్యామ్నాయంగా పరిచయం చేయాలనుకుంటున్నారు. మిగిలిన వారికి, ప్రస్తుత ఉత్పత్తి వ్యవస్థను రద్దు చేయడంతో పాటు ఆ వ్యవస్థ నుండి పుట్టుకొచ్చే స్త్రీల సంఘం, అంటే ప్రభుత్వ మరియు ప్రైవేట్ రెండింటిలోనూ వ్యభిచారాన్ని రద్దు చేయవలసి ఉంటుందని స్పష్టంగా తెలుస్తుంది.
స్త్రీపురుష సంబంధాలు
కుటుంబం రద్దు! కమ్యూనిస్టులు ఇంతటి అప్రతిష్టను తెచ్చే ప్రతిపాదన చేస్తారా అంటూ ప్రగతిశీలురలోని అతివాదులు సహితం మండిపడుతున్నారు.
ఈనాటి కుటుంబం అంటే బూర్జువా కుటుంబం ఏ పునాది మీద నిలిచి ఉంది? పెట్టుబడిపై, ప్రైవేట్ లాభంపై. పూర్తిగా అభివృద్ధి చెందిన రూపంలో, ఈ కుటుంబం బూర్జువాలో మాత్రమే ఉంది. కానీ శ్రామిక వర్గాల మధ్య కుటుంబం ఆచరణాత్మకంగా లేకపోవడం మరియు బహిరంగ వ్యభిచారంలో ఈ పరిస్థితి దాని పూరకతను కనుగొంటుంది.
బూర్జువా కుటుంబం దాని అనుబంధం అదృశ్యమైనప్పుడు సహజంగా అదృశ్యమవుతుంది మరియు రాజధాని అంతరించిపోవడంతో రెండూ అదృశ్యమవుతాయి.
పిల్లలపై వారి తల్లిదండ్రులు చేసే దోపిడీని అరికట్టాలని మీరు మాపై అభియోగాలు మోపుతున్నారా? ఈ నేరానికి మేము నేరాన్ని అంగీకరిస్తున్నాము.
కానీ, మీరు చెప్పేదేమిటంటే, మేము ఇంటి విద్యను సామాజికంగా మార్చినప్పుడు, అత్యంత పవిత్రమైన సంబంధాలను నాశనం చేస్తాము.
మరియు మీ విద్య! అది కూడా సామాజికం కాదా, మరియు మీరు విద్యావంతులైన సామాజిక పరిస్థితుల ద్వారా, సమాజం యొక్క ప్రత్యక్షంగా లేదా పరోక్షంగా జోక్యం చేసుకోవడం ద్వారా, పాఠశాలలు మొదలైనవాటి ద్వారా నిర్ణయించబడుతుంది. విద్యలో సమాజం జోక్యాన్ని కమ్యూనిస్టులు కనిపెట్టలేదు; వారు ఆ జోక్యం యొక్క స్వభావాన్ని మార్చడానికి మరియు పాలకవర్గ ప్రభావం నుండి విద్యను రక్షించడానికి ప్రయత్నిస్తారు.
కుటుంబం మరియు విద్య గురించి, తల్లిదండ్రులు మరియు పిల్లల పవిత్రమైన సహసంబంధం గురించి బూర్జువా చప్పట్లు కొట్టడం మరింత అసహ్యంగా మారుతుంది, ఆధునిక పరిశ్రమ చర్య ద్వారా, శ్రామికులకు మధ్య ఉన్న కుటుంబ సంబంధాలన్నీ చీలిపోయాయి మరియు వారి పిల్లలు సాధారణ వాణిజ్య వస్తువులు మరియు శ్రమ సాధనాలుగా రూపాంతరం చెందారు.
కానీ మీరు కమ్యూనిస్టులు స్త్రీల సంఘాన్ని ప్రవేశపెడతారు, బూర్జువా వర్గాన్ని బృందగానం చేస్తారు.
బూర్జువా తన భార్యను కేవలం ఉత్పత్తి సాధనంగా చూస్తాడు. ఉత్పత్తి సాధనాలు ఉమ్మడిగా ఉపయోగించబడతాయని, సహజంగానే, అందరికీ ఉమ్మడిగా ఉండాలనే బాధ్యత కూడా స్త్రీలకే దక్కుతుందని అతను వింటున్నాడు
కేవలం ఉత్పత్తి సాధనాలుగా స్త్రీల స్థితిని లేకుండా చేయడమే అసలు లక్ష్యం అనే అనుమానం కూడా అతనికి కలగలేదు.
మిగిలిన వారికి, కమ్యూనిస్టులచే బహిరంగంగా మరియు అధికారికంగా స్థాపించబడిందని వారు నటిస్తున్న స్త్రీల సంఘం పట్ల మన బూర్జువాల యొక్క ధర్మబద్ధమైన ఆగ్రహం కంటే హాస్యాస్పదమైనది మరొకటి లేదు. కమ్యూనిస్టులకు స్త్రీల సంఘాన్ని పరిచయం చేయాల్సిన అవసరం లేదు; ఇది దాదాపు ప్రాచీన కాలం నుండి ఉనికిలో ఉంది.
మన బూర్జువాలు, తమ శ్రామికవర్గానికి చెందిన వారి భార్యలు మరియు కుమార్తెలను కలిగి ఉండటంతో సంతృప్తి చెందకుండా, సాధారణ వేశ్యల గురించి మాట్లాడకుండా, ఒకరి భార్యలను మరొకరు మోహింపజేయడంలో గొప్ప ఆనందాన్ని పొందుతారు.
బూర్జువా వివాహం, వాస్తవానికి, ఉమ్మడిగా ఉన్న భార్యల వ్యవస్థ మరియు అందువల్ల, కమ్యూనిస్టులు బహుశా నిందించబడేది ఏమిటంటే, వారు కపటంగా దాచబడిన, బహిరంగంగా చట్టబద్ధం చేయబడిన మహిళల సంఘానికి ప్రత్యామ్నాయంగా పరిచయం చేయాలనుకుంటున్నారు. మిగిలిన వారికి, ప్రస్తుత ఉత్పత్తి వ్యవస్థను రద్దు చేయడంతో పాటు ఆ వ్యవస్థ నుండి పుట్టుకొచ్చే స్త్రీల సంఘం, అంటే ప్రభుత్వ మరియు ప్రైవేట్ రెండింటిలోనూ వ్యభిచారాన్ని రద్దు చేయవలసి ఉంటుందని స్పష్టంగా తెలుస్తుంది.
The
Communists are further reproached with desiring to abolish countries and
nationality.
The
working men have no country. We cannot take from them what they have not got.
Since the proletariat must first of all acquire political supremacy, must rise
to be the leading class of the nation, must constitute itself the nation, it is
so far, itself national, though not in the bourgeois sense of the word.
National
differences and antagonism between peoples are daily more and more vanishing,
owing to the development of the bourgeoisie, to freedom of commerce, to the
world market, to uniformity in the mode of production and in the conditions of
life corresponding thereto.
The
supremacy of the proletariat will cause them to vanish still faster. United
action, of the leading civilised countries at least, is one of the first
conditions for the emancipation of the proletariat.
In
proportion as the exploitation of one individual by another will also be put an
end to, the exploitation of one nation by another will also be put an end to.
In proportion as the antagonism between classes within the nation vanishes, the
hostility of one nation to another will come to an end.
The
charges against Communism made from a religious, a philosophical and,
generally, from an ideological standpoint, are not deserving of serious
examination.
Does
it require deep intuition to comprehend that man’s ideas, views, and
conception, in one word, man’s consciousness, changes with every change in the
conditions of his material existence, in his social relations and in his social
life?
What
else does the history of ideas prove, than that intellectual production changes
its character in proportion as material production is changed? The ruling ideas
of each age have ever been the ideas of its ruling class.
When
people speak of the ideas that revolutionise society, they do but express that
fact that within the old society the elements of a new one have been created,
and that the dissolution of the old ideas keeps even pace with the dissolution
of the old conditions of existence.
When
the ancient world was in its last throes, the ancient religions were overcome
by Christianity. When Christian ideas succumbed in the 18th century to
rationalist ideas, feudal society fought its death battle with the then
revolutionary bourgeoisie. The ideas of religious liberty and freedom of
conscience merely gave expression to the sway of free competition within the
domain of knowledge.
“Undoubtedly,”
it will be said, “religious, moral, philosophical, and juridical ideas have
been modified in the course of historical development. But religion, morality,
philosophy, political science, and law, constantly survived this change.”
“There
are, besides, eternal truths, such as Freedom, Justice, etc., that are common
to all states of society. But Communism abolishes eternal truths, it abolishes
all religion, and all morality, instead of constituting them on a new basis; it
therefore acts in contradiction to all past historical experience.”
What
does this accusation reduce itself to? The history of all past society has
consisted in the development of class antagonisms, antagonisms that assumed
different forms at different epochs.
But
whatever form they may have taken, one fact is common to all past ages, viz.,
the exploitation of one part of society by the other. No wonder, then, that the
social consciousness of past ages, despite all the multiplicity and variety it
displays, moves within certain common forms, or general ideas, which cannot
completely vanish except with the total disappearance of class antagonisms.
The
Communist revolution is the most radical rupture with traditional property
relations; no wonder that its development involved the most radical rupture
with traditional ideas.
But
let us have done with the bourgeois objections to Communism.
We
have seen above, that the first step in the revolution by the working class is
to raise the proletariat to the position of ruling class to win the battle of
democracy.
The
proletariat will use its political supremacy to wrest, by degree, all capital
from the bourgeoisie, to centralise all instruments of production in the hands
of the State, i.e., of the proletariat organised as the ruling class; and to
increase the total productive forces as rapidly as possible.
Of
course, in the beginning, this cannot be effected except by means of despotic
inroads on the rights of property, and on the conditions of bourgeois
production; by means of measures, therefore, which appear economically
insufficient and untenable, but which, in the course of the movement, outstrip
themselves, necessitate further inroads upon the old social order, and are
unavoidable as a means of entirely revolutionising the mode of production.
These
measures will, of course, be different in different countries.
Nevertheless,
in most advanced countries, the following will be pretty generally applicable.
1.
Abolition of property in land and application of all rents of land to public
purposes.
2.
A heavy progressive or graduated income tax.
3.
Abolition of all rights of inheritance.
4.
Confiscation of the property of all emigrants and rebels.
5.
Centralisation of credit in the hands of the state, by means of a national bank
with State capital and an exclusive monopoly.
6.
Centralisation of the means of communication and transport in the hands of the
State.
7.
Extension of factories and instruments of production owned by the State; the
bringing into cultivation of waste-lands, and the improvement of the soil
generally in accordance with a common plan.
8.
Equal liability of all to work. Establishment of industrial armies, especially
for agriculture.
9.
Combination of agriculture with manufacturing industries; gradual abolition of
all the distinction between town and country by a more equable distribution of
the populace over the country.
10.
Free education for all children in public schools. Abolition of children’s
factory labour in its present form. Combination of education with industrial
production, &c, &c.
When,
in the course of development, class distinctions have disappeared, and all
production has been concentrated in the hands of a vast association of the
whole nation, the public power will lose its political character. Political
power, properly so called, is merely the organised power of one class for
oppressing another. If the proletariat during its contest with the bourgeoisie
is compelled, by the force of circumstances, to organise itself as a class, if,
by means of a revolution, it makes itself the ruling class, and, as such,
sweeps away by force the old conditions of production, then it will, along with
these conditions, have swept away the conditions for the existence of class
antagonisms and of classes generally, and will thereby have abolished its own
supremacy as a class.
In
place of the old bourgeois society, with its classes and class antagonisms, we
shall have an association, in which the free development of each is the
condition for the free development of all.
Structure
of Manifesto of the Communist Party
కమ్యూనిస్టు పార్టి ప్రణాళిక నిర్మాణం
Written
in late 1847
Published
in February 1948 (46 pages)
రచన 1847 చివర్లో
ప్రచురణ 1848 ఫిబ్రవరిలో (46 పేజీలు)
Karl
Marx (Age 29 Years)
Frederick
Engels (27 Years)
కార్ల్ మార్క్స్ (వయస్సు 29 సం.)
ఫ్రెడెరిక్ ఏంగిల్స్ (వయస్సు 27 సం)
1. Preamble (1 page) ప్రవేశిక (1 పేజీ)
2. Chapter - I Bourgeois and Proletarians (16
pages)
మొదటి అధ్యాయం : బూర్జువాలు - శ్రామికులు (16 పేజీలు)
3.
Chapter - II Proletarians and Communists (13 pages)
రెండవ అధ్యాయం : శ్రామికులు - కమ్యూనిస్టులు (13 పేజీలు)
4.
Chapter - III Socialist and Communist Literature (13 pages)
మూడవ అధ్యాయం : సోషలిస్టు, కమ్యూనిస్టు సాహిత్యం (13 పేజీలు)
A.
Reactionary
Socialism
అభివృధ్ధి నిరోధక సామ్యవాదం.
B.
Conservative or Bourgeois Socialism
సంప్రదాయ రక్షక సోషలిజం లేదా బూర్జువా సోషలిజం.
C. Critical-Utopian Socialism and Communism
విమర్శనాత్మక, ఊహాజనిత సోషలిజం - కమ్యూనిజం
5.
Chapter - IV Position of the
Communists in Relation to the Various
Existing Opposition Parties (3 pages)
నాలుగవ అధ్యాయం : వివిధ ప్రతిపక్షాల మీద కమ్యూనిస్టుల అవగాహన (3 పేజీలు)
6. The Last Sentences:
"The proletarians
have nothing to lose but their chains. They have a world to win"
"Working Men of All Countries, Unite!"s
చివరి వాక్యాలు :
“పోరాడితే శ్రామికులు కోల్పోయేదేమీలేదు; బానిస సంకెళ్ళుతప్ప. వుంది. వాళ్ళు గెలవడానికి ఒక ప్రపంచం వుంది. సకలదేశాల శ్రామికుల్లారా! ఏకంకండి!”
Chapter
- II Proletarians and Communists (13 pages)
(13 పేజీలు)
రెండవ అధ్యాయం : శ్రామికులు - కమ్యూనిస్టులు (13 పేజీలు)
Abolition [Aufhebung] of the family! Even the
most radical flare up at this infamous proposal of the Communists.
కుటుంబం రద్దు! కమ్యూనిస్టులు ఇంతటి అప్రతిష్టను తెచ్చే ప్రతిపాదన చేస్తారా అంటూ ప్రగతిశీలురలోని అతివాదులు సహితం మండిపడుతున్నారు.
On
what foundation is the present family, the bourgeois family, based? On capital,
on private gain. In its completely developed form, this family exists only
among the bourgeoisie. But this state of things finds its complement in the
practical absence of the family among the proletarians, and in public
prostitution.
ఈనాటి కుటుంబం అంటే బూర్జువా కుటుంబం ఏ పునాది మీద నిలిచి ఉంది? పెట్టుబడిపై, ప్రైవేట్ లాభంపై. పూర్తిగా అభివృద్ధి చెందిన రూపంలో, ఈ కుటుంబం బూర్జువాలో మాత్రమే ఉంది. కానీ శ్రామిక వర్గాల మధ్య కుటుంబం ఆచరణాత్మకంగా లేకపోవడం మరియు బహిరంగ వ్యభిచారంలో ఈ పరిస్థితి దాని పూరకతను కనుగొంటుంది.
The bourgeois family will vanish as a matter of
course when its complement vanishes, and both will vanish with the vanishing of
capital.
బూర్జువా కుటుంబం దాని అనుబంధం అదృశ్యమైనప్పుడు సహజంగా అదృశ్యమవుతుంది మరియు రాజధాని అంతరించిపోవడంతో రెండూ అదృశ్యమవుతాయి.
Do
you charge us with wanting to stop the exploitation of children by their
parents? To this crime we plead guilty.
పిల్లలపై వారి తల్లిదండ్రులు చేసే దోపిడీని అరికట్టాలని మీరు మాపై అభియోగాలు మోపుతున్నారా? ఈ నేరానికి మేము నేరాన్ని అంగీకరిస్తున్నాము.
But,
you say, we destroy the most hallowed of relations, when we replace home
education by social.
కానీ, మీరు చెప్పేదేమిటంటే, మేము ఇంటి విద్యను సామాజికంగా మార్చినప్పుడు, అత్యంత పవిత్రమైన సంబంధాలను నాశనం చేస్తాము.
And
your education! Is not that also social, and determined by the social
conditions under which you educate, by the intervention direct or indirect, of
society, by means of schools, &c.? The Communists have not invented the
intervention of society in education; they do but seek to alter the character
of that intervention, and to rescue education from the influence of the ruling
class.
మరియు మీ విద్య! అది కూడా సామాజికం కాదా, మరియు మీరు విద్యావంతులైన సామాజిక పరిస్థితుల ద్వారా, సమాజం యొక్క ప్రత్యక్షంగా లేదా పరోక్షంగా జోక్యం చేసుకోవడం ద్వారా, పాఠశాలలు మొదలైనవాటి ద్వారా నిర్ణయించబడుతుంది. విద్యలో సమాజం జోక్యాన్ని కమ్యూనిస్టులు కనిపెట్టలేదు; వారు ఆ జోక్యం యొక్క స్వభావాన్ని మార్చడానికి మరియు పాలకవర్గ ప్రభావం నుండి విద్యను రక్షించడానికి ప్రయత్నిస్తారు.
The
bourgeois clap-trap about the family and education, about the hallowed
co-relation of parents and child, becomes all the more disgusting, the more, by
the action of Modern Industry, all the family ties among the proletarians are
torn asunder, and their children transformed into simple articles of commerce
and instruments of labour.
కుటుంబం మరియు విద్య గురించి, తల్లిదండ్రులు మరియు పిల్లల పవిత్రమైన సహసంబంధం గురించి బూర్జువా చప్పట్లు కొట్టడం మరింత అసహ్యంగా మారుతుంది, ఆధునిక పరిశ్రమ చర్య ద్వారా, శ్రామికులకు మధ్య ఉన్న కుటుంబ సంబంధాలన్నీ చీలిపోయాయి మరియు వారి పిల్లలు సాధారణ వాణిజ్య వస్తువులు మరియు శ్రమ సాధనాలుగా రూపాంతరం చెందారు.
But
you Communists would introduce community of women, screams the bourgeoisie in
chorus.
కానీ మీరు కమ్యూనిస్టులు స్త్రీల సంఘాన్ని ప్రవేశపెడతారు, బూర్జువా వర్గాన్ని బృందగానం చేస్తారు.
The
bourgeois sees his wife as a mere instrument of production. He hears that the
instruments of production are to be exploited in common, and, naturally, can
come to no other conclusion than that the lot of being common to all will
likewise fall to the women.
బూర్జువా తన భార్యను కేవలం ఉత్పత్తి సాధనంగా చూస్తాడు. ఉత్పత్తి సాధనాలు ఉమ్మడిగా ఉపయోగించబడతాయని, సహజంగానే, అందరికీ ఉమ్మడిగా ఉండాలనే బాధ్యత కూడా స్త్రీలకే దక్కుతుందని అతను వింటున్నాడు
He
has not even a suspicion that the real point aimed at is to do away with the
status of women as mere instruments of production.
For
the rest, nothing is more ridiculous than the virtuous indignation of our
bourgeois at the community of women which, they pretend, is to be openly and
officially established by the Communists. The Communists have no need to
introduce community of women; it has existed almost from time immemorial.
మిగిలిన వారికి, కమ్యూనిస్టులచే బహిరంగంగా మరియు అధికారికంగా స్థాపించబడిందని వారు నటిస్తున్న స్త్రీల సంఘం పట్ల మన బూర్జువాల యొక్క ధర్మబద్ధమైన ఆగ్రహం కంటే హాస్యాస్పదమైనది మరొకటి లేదు. కమ్యూనిస్టులకు స్త్రీల సంఘాన్ని పరిచయం చేయాల్సిన అవసరం లేదు; ఇది దాదాపు ప్రాచీన కాలం నుండి ఉనికిలో ఉంది.
Our
bourgeois, not content with having wives and daughters of their proletarians at
their disposal, not to speak of common prostitutes, take the greatest pleasure
in seducing each other’s wives.
మన బూర్జువాలు, తమ శ్రామికవర్గానికి చెందిన వారి భార్యలు మరియు కుమార్తెలను కలిగి ఉండటంతో సంతృప్తి చెందకుండా, సాధారణ వేశ్యల గురించి మాట్లాడకుండా, ఒకరి భార్యలను మరొకరు మోహింపజేయడంలో గొప్ప ఆనందాన్ని పొందుతారు.
Bourgeois
marriage is, in reality, a system of wives in common and thus, at the most,
what the Communists might possibly be reproached with is that they desire to
introduce, in substitution for a hypocritically concealed, an openly legalised
community of women. For the rest, it is self-evident that the abolition of the
present system of production must bring with it the abolition of the community
of women springing from that system, i.e., of prostitution both public and
private.
బూర్జువా వివాహం, వాస్తవానికి, ఉమ్మడిగా ఉన్న భార్యల వ్యవస్థ మరియు అందువల్ల, కమ్యూనిస్టులు బహుశా నిందించబడేది ఏమిటంటే, వారు కపటంగా దాచబడిన, బహిరంగంగా చట్టబద్ధం చేయబడిన మహిళల సంఘానికి ప్రత్యామ్నాయంగా పరిచయం చేయాలనుకుంటున్నారు. మిగిలిన వారికి, ప్రస్తుత ఉత్పత్తి వ్యవస్థను రద్దు చేయడంతో పాటు ఆ వ్యవస్థ నుండి పుట్టుకొచ్చే స్త్రీల సంఘం, అంటే ప్రభుత్వ మరియు ప్రైవేట్ రెండింటిలోనూ వ్యభిచారాన్ని రద్దు చేయవలసి ఉంటుందని స్పష్టంగా తెలుస్తుంది.
స్త్రీపురుష సంబంధాలు
కుటుంబం రద్దు! కమ్యూనిస్టులు ఇంతటి అప్రతిష్టను తెచ్చే ప్రతిపాదన చేస్తారా అంటూ ప్రగతిశీలురలోని అతివాదులు సహితం మండిపడుతున్నారు.
ఈనాటి కుటుంబం అంటే బూర్జువా కుటుంబం ఏ పునాది మీద నిలిచి ఉంది? పెట్టుబడిపై, ప్రైవేట్ లాభంపై. పూర్తిగా అభివృద్ధి చెందిన రూపంలో, ఈ కుటుంబం బూర్జువాలో మాత్రమే ఉంది. కానీ శ్రామిక వర్గాల మధ్య కుటుంబం ఆచరణాత్మకంగా లేకపోవడం మరియు బహిరంగ వ్యభిచారంలో ఈ పరిస్థితి దాని పూరకతను కనుగొంటుంది.
బూర్జువా కుటుంబం దాని అనుబంధం అదృశ్యమైనప్పుడు సహజంగా అదృశ్యమవుతుంది మరియు రాజధాని అంతరించిపోవడంతో రెండూ అదృశ్యమవుతాయి.
పిల్లలపై వారి తల్లిదండ్రులు చేసే దోపిడీని అరికట్టాలని మీరు మాపై అభియోగాలు మోపుతున్నారా? ఈ నేరానికి మేము నేరాన్ని అంగీకరిస్తున్నాము.
కానీ, మీరు చెప్పేదేమిటంటే, మేము ఇంటి విద్యను సామాజికంగా మార్చినప్పుడు, అత్యంత పవిత్రమైన సంబంధాలను నాశనం చేస్తాము.
మరియు మీ విద్య! అది కూడా సామాజికం కాదా, మరియు మీరు విద్యావంతులైన సామాజిక పరిస్థితుల ద్వారా, సమాజం యొక్క ప్రత్యక్షంగా లేదా పరోక్షంగా జోక్యం చేసుకోవడం ద్వారా, పాఠశాలలు మొదలైనవాటి ద్వారా నిర్ణయించబడుతుంది. విద్యలో సమాజం జోక్యాన్ని కమ్యూనిస్టులు కనిపెట్టలేదు; వారు ఆ జోక్యం యొక్క స్వభావాన్ని మార్చడానికి మరియు పాలకవర్గ ప్రభావం నుండి విద్యను రక్షించడానికి ప్రయత్నిస్తారు.
కుటుంబం మరియు విద్య గురించి, తల్లిదండ్రులు మరియు పిల్లల పవిత్రమైన సహసంబంధం గురించి బూర్జువా చప్పట్లు కొట్టడం మరింత అసహ్యంగా మారుతుంది, ఆధునిక పరిశ్రమ చర్య ద్వారా, శ్రామికులకు మధ్య ఉన్న కుటుంబ సంబంధాలన్నీ చీలిపోయాయి మరియు వారి పిల్లలు సాధారణ వాణిజ్య వస్తువులు మరియు శ్రమ సాధనాలుగా రూపాంతరం చెందారు.
కానీ మీరు కమ్యూనిస్టులు స్త్రీల సంఘాన్ని ప్రవేశపెడతారు, బూర్జువా వర్గాన్ని బృందగానం చేస్తారు.
బూర్జువా తన భార్యను కేవలం ఉత్పత్తి సాధనంగా చూస్తాడు. ఉత్పత్తి సాధనాలు ఉమ్మడిగా ఉపయోగించబడతాయని, సహజంగానే, అందరికీ ఉమ్మడిగా ఉండాలనే బాధ్యత కూడా స్త్రీలకే దక్కుతుందని అతను వింటున్నాడు
కేవలం ఉత్పత్తి సాధనాలుగా స్త్రీల స్థితిని లేకుండా చేయడమే అసలు లక్ష్యం అనే అనుమానం కూడా అతనికి కలగలేదు.
మిగిలిన వారికి, కమ్యూనిస్టులచే బహిరంగంగా మరియు అధికారికంగా స్థాపించబడిందని వారు నటిస్తున్న స్త్రీల సంఘం పట్ల మన బూర్జువాల యొక్క ధర్మబద్ధమైన ఆగ్రహం కంటే హాస్యాస్పదమైనది మరొకటి లేదు. కమ్యూనిస్టులకు స్త్రీల సంఘాన్ని పరిచయం చేయాల్సిన అవసరం లేదు; ఇది దాదాపు ప్రాచీన కాలం నుండి ఉనికిలో ఉంది.
మన బూర్జువాలు, తమ శ్రామికవర్గానికి చెందిన వారి భార్యలు మరియు కుమార్తెలను కలిగి ఉండటంతో సంతృప్తి చెందకుండా, సాధారణ వేశ్యల గురించి మాట్లాడకుండా, ఒకరి భార్యలను మరొకరు మోహింపజేయడంలో గొప్ప ఆనందాన్ని పొందుతారు.
బూర్జువా వివాహం, వాస్తవానికి, ఉమ్మడిగా ఉన్న భార్యల వ్యవస్థ మరియు అందువల్ల, కమ్యూనిస్టులు బహుశా నిందించబడేది ఏమిటంటే, వారు కపటంగా దాచబడిన, బహిరంగంగా చట్టబద్ధం చేయబడిన మహిళల సంఘానికి ప్రత్యామ్నాయంగా పరిచయం చేయాలనుకుంటున్నారు. మిగిలిన వారికి, ప్రస్తుత ఉత్పత్తి వ్యవస్థను రద్దు చేయడంతో పాటు ఆ వ్యవస్థ నుండి పుట్టుకొచ్చే స్త్రీల సంఘం, అంటే ప్రభుత్వ మరియు ప్రైవేట్ రెండింటిలోనూ వ్యభిచారాన్ని రద్దు చేయవలసి ఉంటుందని స్పష్టంగా తెలుస్తుంది.
The
Communists are further reproached with desiring to abolish countries and
nationality.
The
working men have no country. We cannot take from them what they have not got.
Since the proletariat must first of all acquire political supremacy, must rise
to be the leading class of the nation, must constitute itself the nation, it is
so far, itself national, though not in the bourgeois sense of the word.
National
differences and antagonism between peoples are daily more and more vanishing,
owing to the development of the bourgeoisie, to freedom of commerce, to the
world market, to uniformity in the mode of production and in the conditions of
life corresponding thereto.
The
supremacy of the proletariat will cause them to vanish still faster. United
action, of the leading civilised countries at least, is one of the first
conditions for the emancipation of the proletariat.
In
proportion as the exploitation of one individual by another will also be put an
end to, the exploitation of one nation by another will also be put an end to.
In proportion as the antagonism between classes within the nation vanishes, the
hostility of one nation to another will come to an end.
The
charges against Communism made from a religious, a philosophical and,
generally, from an ideological standpoint, are not deserving of serious
examination.
Does
it require deep intuition to comprehend that man’s ideas, views, and
conception, in one word, man’s consciousness, changes with every change in the
conditions of his material existence, in his social relations and in his social
life?
What
else does the history of ideas prove, than that intellectual production changes
its character in proportion as material production is changed? The ruling ideas
of each age have ever been the ideas of its ruling class.
When
people speak of the ideas that revolutionise society, they do but express that
fact that within the old society the elements of a new one have been created,
and that the dissolution of the old ideas keeps even pace with the dissolution
of the old conditions of existence.
When
the ancient world was in its last throes, the ancient religions were overcome
by Christianity. When Christian ideas succumbed in the 18th century to
rationalist ideas, feudal society fought its death battle with the then
revolutionary bourgeoisie. The ideas of religious liberty and freedom of
conscience merely gave expression to the sway of free competition within the
domain of knowledge.
“Undoubtedly,”
it will be said, “religious, moral, philosophical, and juridical ideas have
been modified in the course of historical development. But religion, morality,
philosophy, political science, and law, constantly survived this change.”
“There
are, besides, eternal truths, such as Freedom, Justice, etc., that are common
to all states of society. But Communism abolishes eternal truths, it abolishes
all religion, and all morality, instead of constituting them on a new basis; it
therefore acts in contradiction to all past historical experience.”
What
does this accusation reduce itself to? The history of all past society has
consisted in the development of class antagonisms, antagonisms that assumed
different forms at different epochs.
But
whatever form they may have taken, one fact is common to all past ages, viz.,
the exploitation of one part of society by the other. No wonder, then, that the
social consciousness of past ages, despite all the multiplicity and variety it
displays, moves within certain common forms, or general ideas, which cannot
completely vanish except with the total disappearance of class antagonisms.
The
Communist revolution is the most radical rupture with traditional property
relations; no wonder that its development involved the most radical rupture
with traditional ideas.
But
let us have done with the bourgeois objections to Communism.
We
have seen above, that the first step in the revolution by the working class is
to raise the proletariat to the position of ruling class to win the battle of
democracy.
The
proletariat will use its political supremacy to wrest, by degree, all capital
from the bourgeoisie, to centralise all instruments of production in the hands
of the State, i.e., of the proletariat organised as the ruling class; and to
increase the total productive forces as rapidly as possible.
Of
course, in the beginning, this cannot be effected except by means of despotic
inroads on the rights of property, and on the conditions of bourgeois
production; by means of measures, therefore, which appear economically
insufficient and untenable, but which, in the course of the movement, outstrip
themselves, necessitate further inroads upon the old social order, and are
unavoidable as a means of entirely revolutionising the mode of production.
These
measures will, of course, be different in different countries.
Nevertheless,
in most advanced countries, the following will be pretty generally applicable.
1.
Abolition of property in land and application of all rents of land to public
purposes.
2.
A heavy progressive or graduated income tax.
3.
Abolition of all rights of inheritance.
4.
Confiscation of the property of all emigrants and rebels.
5.
Centralisation of credit in the hands of the state, by means of a national bank
with State capital and an exclusive monopoly.
6.
Centralisation of the means of communication and transport in the hands of the
State.
7.
Extension of factories and instruments of production owned by the State; the
bringing into cultivation of waste-lands, and the improvement of the soil
generally in accordance with a common plan.
8.
Equal liability of all to work. Establishment of industrial armies, especially
for agriculture.
9.
Combination of agriculture with manufacturing industries; gradual abolition of
all the distinction between town and country by a more equable distribution of
the populace over the country.
10.
Free education for all children in public schools. Abolition of children’s
factory labour in its present form. Combination of education with industrial
production, &c, &c.
When,
in the course of development, class distinctions have disappeared, and all
production has been concentrated in the hands of a vast association of the
whole nation, the public power will lose its political character. Political
power, properly so called, is merely the organised power of one class for
oppressing another. If the proletariat during its contest with the bourgeoisie
is compelled, by the force of circumstances, to organise itself as a class, if,
by means of a revolution, it makes itself the ruling class, and, as such,
sweeps away by force the old conditions of production, then it will, along with
these conditions, have swept away the conditions for the existence of class
antagonisms and of classes generally, and will thereby have abolished its own
supremacy as a class.
In
place of the old bourgeois society, with its classes and class antagonisms, we
shall have an association, in which the free development of each is the
condition for the free development of all.
